Kiedy jedna praca to za mało, można wziąć na siebie dodatkowe obowiązki. Umowa o prace dodatkowe może być zawarta z powodu zwiększonej ilości obowiązków za zgodą pracownika lub też w przypadku gdy pracownik chce „dorobić”.
Ustawodawca w Kodeksie pracy dopuścił możliwość zawiązania między stronami pomocniczych umów o pracę w stosunku do umowy podstawowej. Umowa o prace dodatkowe może zostać zawarta między tymi samymi podmiotami, tj. musi między nimi istnieć stosunek pracy. Jej przedmiotem natomiast powinna być praca podporządkowana pracy wynikającej z wcześniej zawartej umowy.
Praca podstawowa a prace dodatkowe
Stosunek pracy w przedmiocie pracy dodatkowej powinien być racjonalny i odpowiadać rzeczywistym potrzebom pracodawcy. Omawiany rodzaj umowy nie może mieć na celu obejścia prawa, w szczególności nie może naruszać przepisów o pracę w godzinach nadliczbowych.
O zatrudnieniu pracownika na podstawie dodatkowej umowy o pracę u tego samego pracodawcy nie można mówić przy tożsamości rodzaju pracy, ale tylko wtedy, gdy pracownik świadczy pracę różnego rodzaju (np. asystenta prawnika i asystenta księgowego, kierowcy samochodu i ochroniarza itp.).
„Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej (drugiej) umowy o pracę za normalnym wynagrodzeniem judykatura dopuszcza, gdy chodzi o rodzaj pracy wyraźnie inny niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy.”
„Przy wykonywaniu na rzecz tego samego pracodawcy nawet kilku rodzajów podporządkowanej pracy, domniemanie przemawia za istnieniem jednego stosunku pracy, choćby charakteryzującego się odpowiednio złożoną konstrukcją przedmiotu zobowiązania i struktury swej treści. Koncepcję dwóch stosunków pracy mógłby narzucić wprost ustawodawca, lecz w braku podobnej regulacji stronom wolno tak postąpić tylko w przypadku, gdyby istnienie jednego stosunku powodowało dysfunkcjonalność wzajemnej więzi prawnej.”
Wymiar pracy a wynagrodzenie
Zgodne z przepisami Kodeksu pracy możliwe jest zawarcie przez strony umowy w pełnym wymiarze czasu pracy, o pracę innego rodzaju, w ograniczonym zakresie np. na 1/2, 1/4, 1/8 etatu. Czas pracy z umowy podstawowej i umów dodatkowych jest odrębnie rozliczany, a praca świadczona przez pracownika poza podstawowym czasem pracy na podstawie odrębnej umowy nie jest pracą w godzinach nadliczbowych.
