Przelew wierzytelności jest czynnością prawną polegającą na tym, że wierzyciel w drodze umowy przenosi wierzytelność na osobę trzecią. Możliwość ta wynika z art. 509 Kodeksu cywilnego.
Co do zasady, aby przelew wierzytelności był wiążący – nie potrzeba zgody dłużnika. Dłużnik nie musi posiadać informacji o tym, że jego wierzytelność została sprzedana innemu podmiotowi.
Strony umowy przelewu wierzytelności nazywane są cedentem (strona zbywająca wierzytelność) i cesjonariuszem (strona nabywająca wierzytelność).
Wraz z wierzytelnością na cesjonariusza przechodzą wszystkie prawa związane z wierzytelnością, w także odsetki. Należy pamiętać, że odsetki należą się od dnia wymagalności roszczenia, nie zaś od dnia dokonania przelewu.
Dłużnikowi natomiast przysługują względem cesjonariusza wszystkie zarzuty, jakie miał w chwili dokonywania przelewu. Chodzi m.in. o zarzuty przedawnienia lub potrącenia. Co więcej, zgodnie z art. 512 k.c. dłużnik, dopóki nie dowie się o cesji, może spełnić świadczenie na rzecz pierwotnego wierzyciela.
Jeżeli wierzytelność była stwierdzona pismem, umowa przelewu wierzytelności musi również być sporządzona na piśmie.
Nie można dokonywać przelewu, gdy jest to sprzeczne z ustawą, zastrzeżeniem umownym lub właściwością zobowiązania. Ustawowymi wyjątkami m.in. są:
- Zobowiązania z dokumentów na okaziciela (akcje na okaziciela);
- Zobowiązania z dokumentów zbywalnych przez indos (weksel, czek);
- Zobowiązania do świadczeń alimentacyjnych;
- Zobowiązania z tytułu renty.
