W polskim porządku prawnym wyróżnić możemy dwa rodzaje recydyw: recydywa podstawowa i wielokrotna.
Recydywa podstawowa
Recydywa podstawowa, czyli jednokrotna albo inaczej recydywa specjalna zwykła. Zgodnie z art. w art. 64 § 1 k.k. zachodzi ona w sytuacji, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa.
Czyli takie, za które był już skazany. Konsekwencją recydywy podstawowej jest to, że sąd w takim wypadku może wymierzyć sprawcy karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Recydywa wielokrotna
Recydywa wielokrotna, tzw. multirecydywa, w myśl art. 64 § 2 k.k. zachodzi, gdy sprawca uprzednio skazany w warunkach określonych w § 1, który odbył łącznie co najmniej rok kary pozbawienia wolności i w ciągu 5 lat po odbyciu w całości. Lub po części ostatniej kary popełnia ponownie umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwo zgwałcenia, rozboju, kradzieży z włamaniem lub inne przestępstwo przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia.
W przypadkach wskazanych powyżej sąd ma obowiązek wymierzyć sprawcy karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Natomiast ma możliwość również ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.
Dodatkowo art. 65 k.k. konstytuuje, iż przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec multirecydywisty stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy
- ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny.
Koniecznie sprawdź:
