Umowa licencyjna o rozpowszechnianie filmu (tzw. licencja na film) to szczególny rodzaj umowy licencyjnej, na podstawie której licencjodawca uprawnia licencjobiorcę do korzystania z utworu (filmu) w określony sposób. W umowie licencyjnej autor nie wyzbywa się autorskich praw majątkowych, a jedynie upoważnia do korzystania z utworu na określonym polu eksploatacji.
Umowa licencyjna o rozpowszechnianie filmu jest umową uprawniającą licencjodawcę do korzystania z filmu, jednak prawa majątkowe pozostają przy twórcy. W umowie licencyjnej licencjobiorca może jedynie korzystać z praw określonych w umowie.
Licencja ponadto upoważnia licencjodawcę do udzielenia wielu licencji na danym polu eksploatacji. Nie jest to możliwe w przypadku przeniesienia autorskich praw majątkowych, ponieważ nie można przenieść tych samych praw na dwie różne osoby.
Licencja
Licencjodawca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.
Umowa może zastrzegać wyłączność do korzystania z utworu w określony sposób – nazywamy to licencją wyłączną. Jeżeli umowa takiego zastrzeżenia nie posiada, licencja może zostać udzielona wielu osobom na tym samym polu eksploatacji – licencja niewyłączna.
Licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z filmu w zakresie uzyskanej licencji, chyba że umowa wyraźnie wskazuje na takie upoważnienie.
Jeśli w umowie nie postanowiono inaczej, licencja ogranicza się do terytorium Polski i zostaje zawarta na okres 5 lat. Jeśli w umowie nie określono typu licencji, domniemywa się, że zawarto licencję niewyłączną.
Charakter umowy licencyjnej
Umowa licencyjna o rozpowszechnienie filmu nie zawsze stanowi odrębną umowę. Bardzo często postanowienia dotyczące udzielania licencji są częścią innych umów, np. umów o świadczenie usług, umów o dzieło.
Umowa licencyjna – elementy
Data oraz miejsce zawarcia umowy
Strony umowy
Umowa powinna dokładnie określać, między jakimi stronami została zawarta. W umowie licencyjnej stronami umowy są licencjodawca – właściciel danej własności intelektualnej lub podmiot uprawniony do udzielania licencji; oraz licencjobiorca – nabywca licencji, którym może być osoba fizyczna lub prawna.
Obligatoryjne dane osoby fizycznej to: imię, nazwisko, adres zamieszkania, nr dowodu tożsamości, PESEL. Dane osób prawnych: nazwa, adres siedziba, NIP oraz dane osoby reprezentującej dany podmiot.
Przedmiot licencji
W niniejszym rodzaju umowy przedmiotem licencji będzie zawsze film. Dodatkowo umowa ta może dotyczyć:
- istniejącego filmu;
- filmu mającego dopiero powstać.
Typ licencji
Wyróżnia się dwa typy umów licencyjnych:
- licencja wyłączna– licencjodawca zobowiązuje się, że nie będzie udzielał licencji innym podmiotom na danym polu eksploatacji. W umowie szczegółowo powinny zostać określone pola eksploatacji. Udzielenie licencji wyłącznej zabrania licencjodawcy udzielać licencji na danym polu eksploatacji innym osobom. W przypadku licencji wyłącznej licencjobiorca jest ponadto uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie, na jaki została udzielona licencja. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.
- licencja niewyłączna– licencjodawca nie jest ograniczony udzieloną już licencją na danym polu eksploatacji, co znaczy, że może udzielić upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu w tym samym zakresie. Umowa licencji niewyłącznej może zostać zawarta w dowolnej formie, m.in. pisemnej, ustnej czy dorozumianej.
Zakres uprawnień
Umowa powinna szczegółowo określać, do jakich pól eksploatacyjnych i w jakim zakresie licencja została udzielona. Sformułowania muszą jednoznaczne i wyraźnie wskazywać na objęty umową sposób korzystania z dzieła.
Ustawa o prawie autorskim zabrania obejmować umową nieznanych w chwili jej zawierania pól eksploatacji oraz zabrania zawierać umowy w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości. Takie postanowienia w umowie będą nieważne.
Przykładowe pola eksploatacji w zakresie obrotu i rozpowszechniania filmów:
- wprowadzenie do obrotu – udostępnienie utworu w celu jego używania;
- użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
- publiczne wykonanie;
- wyświetlanie;
- odtworzenie;
- nadawanie i remitowanie;
- publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym. Jest to definicja ujmująca istotę wszystkich mediów cyfrowych, w szczególności Internetu.
Okres obowiązywania umowy i wypowiedzenie
Jeżeli w umowie nie postanowiono inaczej, przyjmuje się, że zarówno licencja wyłączna, jak i niewyłączna została udzielona na okres 5 lat. Ustawa nie przewiduje możliwości jej wypowiedzenia, ale w ramach swobody umów strony mogą przewidzieć taką możliwość w treści umowy.
Zgodnie z przepisami ustawy strony mogą zawrzeć umowę na czas nieoznaczony, z rocznym terminem wypowiedzenia na koniec roku kalendarzowego. Strony mogą również w umowie ustalić inny termin wypowiedzenia.
Licencję udzieloną na okres dłuższy niż 5 lat, po upływie tego terminu, uważa się za udzieloną na czas nieoznaczony. Po upływie 5 lat umowa ta podlega wypowiedzeniu w taki sam sposób jak umowa zawarta na czas nieoznaczony.
Gwarancja i odpowiedzialność
Strony w umowie mogą uregulować odpowiedzialność za wady prawne utworu, np. poprzez wprowadzenie bezwzględnej, niezależnej od winy, odpowiedzialności licencjodawcy, w sytuacji, jeśli okaże się, że nie był on uprawniony do udzielenia licencji oraz gdy eksploatacja utworu narusza prawa osób trzecich.
W przypadku pominięcia przez strony kwestii odpowiedzialności, zastosowanie mają art. 55 ustawy o prawie autorskim.
Wynagrodzenie
Umowa powinna określać wysokość wynagrodzenia za udzieloną licencję. Wynagrodzenie może mieć formę zryczałtowaną; opłat okresowych uzależnionych od wysokości obrotu np. zysku, dochodu; lub być kombinacją obu form płatności. Wysokość stawek określają przepisy art. 11010 i następne ustawy o prawie autorskim.
Postanowienia końcowe
Postanowienia końcowe dotyczą zapisów m.in. o możliwości wprowadzania zmian do umowy; liczbie egzemplarzy umowy; zastosowaniu odpowiednich przepisów prawa w sprawach nieuregulowanych umową; trybie rozstrzygania ewentualnych sporów oraz informacji o załącznikach.
Podobne wzory pism:
