Umowa renty pod tytułem darmym jest „odmianą” standardowej umowy renty, uregulowanej przepisami art. 903 – 907 Kodeksu cywilnego. Przy czym w przypadku renty nieodpłatnej w wielu aspektach stosujemy przepisy o darowiźnie.
Umowa renty pod tytułem darmym zobowiązuje jedną ze stron względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku. Jednocześnie na drugiej stronie ciąży obowiązek poszanowania i wdzięczności względem rentodawcy. Renta jest umową pełniącą funkcję niejako alimentacyjną, charakteryzuje się trwałością stosunków, jakie łączą strony.
Czas trwania umowy oraz jej forma
Okres trwania umowy zostaje ustalana przez same strony. Strony mogą wskazać konkretny termin wygaśnięcia lub wskazać konkretne zdarzenie, które skończy stosunek zobowiązaniowy. Takim zdarzeniem może być także śmierć uprawnionej strony.
Umowa renty powinna być stwierdzona pismem. Oznacza to, że forma pisemna umowy renty została zastrzeżona ad probationem. Konsekwencją jej niedochowania będzie ograniczenie dowodowe określone w art. 74 § 1 Kodeksu cywilnego. W razie procesu sąd nie przeprowadzi dowodu ze świadków lub z przesłuchania stron na fakt zawarcia umowy.
