Dyrektywa parlamentu europejskiego i rady 2009/48/we, z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek ma regulować  poziom bezpieczeństwa zabawek w państwach członkowskich i usunąć przeszkody w handlu zabawkami między państwami członkowskimi. Jej głównym celem jest uregulowanie zasad bezpieczeństwa dotyczące zabawek.

Co określa dyrektywa w sprawie bezpieczeństwa zabawek?

Dyrektywa  wskazuje:

• wymagania bezpieczeństwa dotyczące własności fizycznych i mechanicznych,
• palności,
• własności chemicznych,
• elektrycznych,
• higieny
• radioaktywności.

 Aby zabawki nie stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia 

Według dyrektywy podmioty gospodarcze mające udział w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny podjąć właściwe środki, aby w warunkach normalnego używania zabawki nie stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia dzieci. Dyrektywa zapewnia właściwy podział obowiązków odpowiadających roli poszczególnych podmiotów w procesie dostaw i dystrybucji. Dyrektywa ustanawia zasady dotyczące zabawek, jak i swobodnego przepływu w UE.

Jakie ostrzeżenia?

Co wydaje się najważniejsze, z punktu widzenia rodzica to ostrzeżenia, które zamieszczane są na zabawkach. Według dyrektywy  jeśli jest to konieczne, na zabawkach należy umieszczać właściwe ostrzeżenia. Na zabawkach nie umieszcza się jednak ostrzeżenia szczegółowego lub ostrzeżeń szczegółowych. Producent ma umieszczać ostrzeżenia w sposób wyraźnie widoczny, łatwo czytelny, zrozumiały oraz dokładny na zabawce, na przymocowanej etykiecie lub na opakowaniu i, jeśli stosowne, w instrukcji użytkowania załączonej do zabawki. Jeśli oznaczenie jest stosunkowo duże, do małych zabawek, które są sprzedawane  bez opakowania przymocowane są odpowiednie ostrzeżenia. Ostrzeżenie zawsze poprzedza się słowami „Ostrzeżenie” lub „Ostrzeżenia”. Na zabawce, jako ostrzeżenie wskazany powinien być też minimalny i maksymalny wiek użytkownika.

W jakim języku?

Od państwa członkowskiego zależy w jakim jeżyku zapisane zostanie ostrzeżenie. Ostrzeżenie i instrukcje dotyczące bezpieczeństwa mogą być zapisane w jednym lub kilku językach łatwo zrozumiałych dla konsumentów, określonych przez to państwo członkowskie.